Met Hartje Buiten wil ik zoveel mogelijk nieuwe dingen ontdekken en uitproberen. En soms betekent dat dat je buiten naar binnen moet halen. De soort van lockdown en winterperiode leek me een goed moment om een online workshop te volgen. Ik leerde hoe je een droogbloemkrans maakt.
Online workshop
Ik zag dat kennissen een droogbloemenkrans maakten via een workshop en dat wou ik ook eens doen. Op 30 december was het zover. Vanwege de lockdown was het een online workshop en dat vind ik eigenlijk wel zo fijn. Lekker thuis en alleen, zonder teveel geklets om me heen.
Een paar dagen van tevoren kreeg ik de doos met spullen thuis gestuurd. De droogbloemen natuurlijk, een ring, een ijzerdraad en een lijmpistool. Ook zat er een zakje thee en een koekje bij.
De uitleg ging me iets te snel. Je moest eerst de bloemen op maat knippen en per bloem doe je dat anders. Soms is het heel vanzelfsprekend, soms wat minder. We moesten al snel gelijk meedoen, maar kijken, luisteren en knippen tegelijk vond ik lastig 🙂 De workshop zou circa twee uur duren en in het eerste deel moest je snel alles knippen om daarna te binden. Dat laatste kost het meest tijd.
Loslaten en in eigen tempo verder
Het ging allemaal best snel en ik kon het niet bijbenen. En ik voelde me weer ineens in de handarbeidklas zitten op school. Ik ben nooit zo superhandig geweest met dit soort dingen. Daarom doe ik graag alles online, dat gaat me veel beter af. Heel even dacht ik: ik kap ermee, klap de laptop dicht, gooi al het spul terug in de doos en geef het wel aan iemand die er handiger mee is. Maar ik besloot dat dit iets moest worden waar ik trots op moest zijn, dus zette door.
Ik dacht weer even na over het doel van deze workshop: ontspannen. Het leek me beter dat ik de volgende ochtend gewoon lekker op m’n gemakje de krans ging maken. Dus ik deed gewoon rustig aan, nam een slokje thee, keek hoe de workshopbegeleidster een en ander deed, luisterde naar de vragen en deed een paar stapjes mee. Ik voelde me gelijk ontdooien.
Lekker freubelen
De volgende dag ging ik er goed voor zitten en pakte de draad weer op. De tijdsdruk was weg en ik vond het heerlijk om te doen. Lekker langzaam freubelen, bloempjes knippen en het netjes op een rij leggen.
Eigenlijk was het allemaal niet zo ingewikkeld. Ik had al snel door dat het me goed afging. Wat grappig was is dat je in het begin soms even denkt, wordt dit nog wel wat? Maar “trust the process”. Gewoon doorgaan en het wordt vanzelf steeds mooier.
De droogbloemkrans is niet helemaal geworden zoals ik in m’n hoofd had, maar ik ben er wel trots op. En ik heb het gewoon afgemaakt, ondanks dat het even tegenzat. Ik deelde de foto op Instagram en ik kreeg er veel complimenten over. Maar het voelde niet alsof ik nou echt zelf iets heel speciaals heb gedaan. Het is zo makkelijk, als ik het kan, kan iedereen het!
Misschien ga ik het nog eens doen, zodat het nog iets meer wordt zoals ik het in m’n hoofd heb. Al doende leer je natuurlijk en dan wordt het vanzelf steeds mooier. En een leuke bijkomstigheid is dat het een uniek cadeau is om te geven.
Er zijn verschillende aanbieders voor deze workshop. Ik volgde het bij Werk aan de Winkel.
