Vorige week probeerde ik het Laarzenpad uit in Naarden. Dat bleek een heel avontuur, maar wel de moeite waard!
Het weekend kwam eraan en het was mooi, helder weer. En best koud, maar het leek me wel lekker om even af te zien in de natuur en daarna thuis weer op te warmen. Ik wilde iets verder van huis gaan, want de laatste tijd liep ik vooral in Almere. Na kort zoeken ontdekte ik dat het Laarzenpad bij Naardermeer. Dat bleek maar 20 minuutjes rijden te zijn. De wandeling is 5,4 kilometer.
Aangezien veel mensen gaan wandelen tegenwoordig, besloot ik extra vroeg te gaan. Met name omdat de route deels uit vlonderpaden bestaat. Ik loop nogal langzaam en dan houd je de hele boel op 😀 Dat leek me alles behalve ontspannen.
Het startpunt
Je kan parkeren bij Naardermeer 7, in Naarden. Ik moest daar wel even zoeken. Er is een heel klein parkeerplaatsje. Rijd vooral niet de brug over, want daar kun je niet parkeren en niet makkelijk keren.
Volgens de beschrijving van de route bij Natuurmonumenten moet je het bruggetje over en dan naar links. En na twee minuutjes lopen zie je al snel het startpunt met een bankje, slagboom en een routekaart.
Modderpaadje
Op de website hadden ze geadviseerd laarzen aan te trekken. Ik ben een beetje modder wel gewend, dus ik maakte me nergens zorgen over. Na nog geen twee minuten maakte ik me wel degelijk zorgen. Dit was niet een beetje modderig, je kon er gewoon best diep inzakken. En met m’n enkellaarsjes was dat wel een probleempje.
Je weet natuurlijk ook niet hoe diep het is. Al snel zakte ik iets weg en werd m’n broek al vies. Ik was bang dat het m’n laarzen in zou lopen. Dat leek me niet fijn als je nog minstens een uur moet wandelen. Maar goed, even doorbijten.
Vlonderpad
Niet lang daarna kwam het vlonderpad. Een hele opluchting. Het was dus nog vroeg en heel stil en ik hoorde heel veel vogels. Zo rustgevend! Het vlonderpad was best lang. Eerst een heel stuk rechtdoor, daarna wat kronkeliger. Dit stuk was heel fijn. Er was niet veel bijzonders te zien verder, want het is natuurlijk hartje winter. Maar ik kan me voorstellen dat het in het voorjaar en najaar hier echt prachtig is.
Weiland
Het vlonderpad eindigde op een stukje terrein met asfalt, waar ook een bouwkeet en volgens mij nog wat containers stonden. Volgens de pijlen moest ik rechtdoor, maar de weg werd geblokkeerd. Mocht je op korte termijn erheen gaan: loop links langs de blauwe container (of wat het ook was). Je loopt vervolgens over een weiland, langs het water. Een heel mooi stukje. Op dat moment ook erg koud met de wind erbij.
Nog meer modder
Ook hier was het modderig. Ik kon echt niet zomaar gedachteloos doorlopen, maar moest een beetje vooruitkijken waar ik het best kon lopen. Maar dit was nog niets vergeleken wat erna kwam.
Ik moest een bruggetje over en kwam in een graasgebied waar volgens mij galloways stonden. Voor mensen die er net zo weinig verstand van hebben als ik: het lijkt een soort stier, met zwart, met een dikke, bijna krullerige vacht. Mooi hoor, maar niet relaxt om er in de buurt te lopen.
Op dit stukje ging het even mis. Ik ging enorm twijfelen waar ik moest lopen. Ik bespaar je het hele verhaal, maar in het kort: je denkt misschien naar links te moeten, richting de weg. Maar je moet gewoon rechtdoor lopen. Precies zoals het pijltje ook aangeeft 🙂
Ik weet niet waarom ik twijfelde. Ik denk omdat ik alleen maar weiland zag en geen pad (door al het water en moder waarschijnlijk). En aangezien het ontzettend langzaam ging omdat ik met m’n korte regenlaarsjes liep, wou ik voorkomen dat het ik het hele stuk weer terug moest.
In ieder geval, je moet dus gewoon rechtdoor blijven lopen, langs het water met een lichte bocht naar rechts. Hier was het echt vreselijk qua modder. Het was zo diep en waterig. Op sommige stukken kun je links door het riet lopen. Ik zag al dat mensen me voor waren gegaan. Maar ook hier lag er soms een hele plas water. Nou, een heel avontuur, maar ik ben er met droge sokken uitgekomen.
Uitkijkpunt
Uiteindelijk zag ik weer een hek en kon ik van het weiland af. Nu kwam je op een normaal pad. Al snel zag ik rechts een bordje staan. Leuk, een uitkijkpunt! Je gaat weer een vlonderpad over. Ik was al wandelend aan het bijkomen van m’n frustratie op het weiland. Het vlonderpad is langer dan je misschien verwacht. Op een gegeven moment ga je ineens een hoekje om en beland je in een rietveld. Dat was zooooo mooi. Er was niemand, de zon ging ineens schijnen. Het was echt een prachtig momentje. In het vogelkijkhut heb je mooi uitzicht op het Naardermeer. Sla dit absoluut niet over.
Het laatste stuk
Eenmaal weer terug op het pad liep ik het laatste stuk van de wandeling. Langs de weilanden. Over een plankje om het water over te steken. Genieten van het uitzicht. Met koude oren. Maar het was heerlijk! Je ziet al snel dat je naar de weg loopt. Dezelfde weg die ik al eerder zag bij de galloways.
Het laatste gedeelte loop je over het asfalt. Normaal vind ik dat maar niets, nu was het wel even relaxt. Alleen nog maar rechtdoor, midden door het landschap, de galloways bekijken zonder knikkende knieën. En voor je het weet ben je weer bij de auto.
Over deze route deed ik uiteindelijk anderhalf uur. Achteraf gezien is het een topwandeling. Je moet alleen goede, hoge laarzen aandoen, dan is er weinig aan de hand. Of ga in een droge periode 🙂