Koudwaterzwemmen: ik probeerde het uit

Het is heel gezond en je krijgt er een kick van: koudwaterzwemmen. Maar het leek me vreselijk. Toch heb ik het geprobeerd!

Afgelopen weekend zat ik een paar dagen in een vakantiehuisje in Twente. Het huisje lag aan een meer. We hadden een eigen steigertje met trap waardoor je zo het water in kon.

Ik had al op m’n bucketlist staan om eens een het koude natuurwater in te gaan en later misschien een ijsbad. Dat zag ik mensen doen tijdens Campfire Stories en ik ken wat mensen die hier lyrisch over zijn. De gezondheidsvoordelen begrijp ik wel, maar voor de rest kon ik me niet voorstellen wat er leuk aan is.

De ideale gelegenheid om de sprong te wagen

Toen ik aankwam bij ons huisje en het trappetje zag het water in, besefte ik het gelijk. Als ik ooit een koud natuurwater in wil, dan is dit een laagdrempelige manier. Enerzijds omdat het voor onze neus kon en ik niet te lang in de buitenlucht hoefde te lopen. Anderzijds omdat we een eigen sauna in de badkamer hadden. Ideaal!

Het idee had ik donderdag, maar ik moest het nog even laten bezinken. Maandagochtend vertrokken we weer, dus dat was niet handig. Vrijdag had ik nog geen zin, zaterdag ook niet. Zondagochtend kreeg ik van iemand op Instagram een filmpje over de voordelen van ijsbaden. En de moeder van m’n vriend was getriggerd door het idee en die besloot ineens te gaan. Zonder aarzeling. Toen kon ik mezelf natuurlijk niet laten kennen, dus ik ging ook!

Het viel mee

Ik zocht nog even snel wat tips op. Ze raden aan even wat oefeningen te doen om op te warmen, dus ik sprong wat op en neer in de slaapkamer. Buiten in m’n bikini lopen viel me eigenlijk al erg mee. En ik had me voorgenomen eenmaal in het water niet te aarzelen, maar snel het water in te zakken. Hoe langer je wacht, hoe kouder het wordt en hoe moeilijker, leek me. Het was heel ondiep, dus ik moet een stukje lopen. Ik had verwacht dat ik van die steken in m’n enkels zou voelen, zoals vroeger als ik als kind op het strand was en probeerde de zee in te gaan. Maar dat voelde ik nu helemaal niet.

“Nou hup hup, snel zak het water in!” dacht ik. En ik deed het. Ik kan me niet zo herinneren of ik het nou echt zo koud vond, maar ik begon wat ademnood te krijgen. Het voelde alsof ik bijna ging hyperventileren. Ik probeerde rustig te blijven ademen, maar dat leek niet te helpen. Toch maar weer opstaan. Ik baalde, want ik wou per se een minuutje in het water blijven.

Poging twee: weer hetzelfde liedje. Happend naar water. Ik bleef wel rustig, maar ik kon het niet volhouden. M’n hoofd wou wel, maar m’n lichaam dacht er anders over.

Het gaf vooral een kick

Daarna het water uit en toen besefte ik het me: ik heb het gewoon gedaan! Dit was de grootste stap: het doen. Dat ik niet zo heel lang in het water bleef is prima. Ik ben ook ongetraind en het is volgens mij ook niet verstandig om het te forceren. Ik was trots op mezelf. Ook dat ik gewoon in m’n bikini op een vakantiepark dit deed, terwijl ik me normaal kapot zou schamen en geen aandacht wil trekken.

Snel de badkamer in en een sauna gepakt en ik voelde me heerlijk.

Of ik nou echt iets van de gezondheidsvoordelen gemerkt heb weet ik niet. Ik was veel te hyper en enthousiast en dat ik het deed gaf een kick. Ik zou dit nog eens met wat meer rust moeten doen om te voelen wat het met me doet.

Er komt nog een tweede keer, maar wanneer weet ik niet. Ik merk dat het me totaal niet aanspreekt om nu het water in te gaan verder van huis. Heel misschien doe ik mee met een nieuwjaarsduik, maar het is geen belofte! 🙂

Foto: Chris Ainsworth via Unsplash