Trailrun in Loenermark: gele keienroute

Vandaag een gastblog op Hartje Buiten door trailrunner Tessa Waterberg.

Hoi, 

Ik ben Tessa Waterberg, in het dagelijks leven vier dagen per week werkzaam als groepsleerkracht op een basisschool in Dieren. In 2015 ben ik begonnen met hardlopen. Inmiddels loop ik bijna elke week wel een keer de minimale halve marathonafstand en heb ik ook meerdere keren de marathonafstand gelopen. In oktober 2022 liep ik de Indian Summer Ultra van 80 kilometer. Ik wil me komende tijd verder gaan richten op het ultrarunnen. Het liefst loop ik trails en ben ik meestal twee keer per week in het bos te vinden. Ik train ook op de weg, omdat het door mijn werk niet lukt om altijd in het bos te lopen.

Tempo vind ik niet belangrijk, genieten staat voorop!

Trailrun in Loenermark

Ik parkeer mijn auto in Groenendaal, een klein gehucht aan de parallelweg van de A50. Hier start ik vaak met mijn trailruns. Je kunt er namelijk alle kanten op; loop je door een tunneltje links onder de snelweg door, dan kom je in het Deelerwoud. Ga je door Groenendaal, over het wildrooster de rechterkant op, dan kun je richting de Terletse heide en het Rozendaalseveld. Vandaag kies ik een andere optie. Ik ga  richting de Loenermark, één van de gebieden waar ik heel graag kom.
Trailvest aan, auto op slot en gaan!

Eerst ren ik een stukje over de verharde weg, om na het oversteken van het wildrooster rechtsaf te slaan richting het bos. De eerste twee kilometer bestaat uit een wat breder pad en gaat vooral naar beneden. Lekker om warm te worden.

Gele keienroute

Als ik de Loenermark op kom, sla ik linksaf en volg vanaf hier de gele keienroute. Een heerlijke trailroute om te lopen.

Ik loop over wat pittige heuveltjes tot aan een klein watertje. Hier blijf ik vaak even staan om te kijken wat er in het water gebeurt. In het voorjaar kun je genieten van hard kwakende kikkers en in de zomer hebben we met een trailgroepje wel eens een kwartier naar een ringslang staan kijken, die richting een lelieblad zwom en daarop lekker ging chillen in de zon.

Af en toe loop ik het smalle paadje tegenover de vijver omhoog, een trap op, om naar een uitkijkpuntje bovenop een heuvel te gaan. Daar kun je genieten van een mooi uitzicht over de hei.
Deze keer loop ik snel verder, ik volg een stuk van een kilometer over het asfalt. 

Stenen bankje uitzichtpunt

De weg gaat langzaam omhoog, waarna je linksaf slaat om weer het bos in te gaan. Dan volgt een pittig stukje, om naar het stenen bankje te gaan. Een heel bekend punt op de Loenermark met ook hier weer een prachtig uitzicht.

Na het bankje gaat de route naar beneden en sla ik linksaf om over een prachtig pad te lopen, omgeven door hoge dennenbomen, waardoor je je soms maar klein voelt.

Langs de schaapskooi

Daarna loop ik verder om bij de schaapskooi te komen, het is altijd leuk om over het grasveld tussen de schapen door te lopen. Soms kom je ze samen met de herder en twee honden een stuk verderop tegen in het bos of op de hei.

Na de schaapskooi loop ik een paar leuke bospaden die heuvelaf gaan, zodat ik wat tempo kan maken. Op een gegeven moment kom je langs een parkeerplaats waar je de natuurtrimbaan Loenen kruist. Als je zin hebt kun je je daar uitleven op obstakels die in het bos zijn geplaatst en waar je onder andere kunt touwklimmen, horden lopen en de monkey bars kunt nemen. Ik moet bekennen dat ik dit zelf nog nooit gedaan heb. Ook vandaag sla ik de trimbaan over.

Single tracks in het bos

Hierna wordt de route wat vlakker en gaat het weer langzaam omhoog. Dan komt er een prachtig stukje single track door het bos, waar ik altijd erg van geniet. In de zomer ben ik hier wel eens bijna op een hagedis gestapt die aan het zonnen was op een grasveld tussen de bomen.

Aan het eind van de single track sla je linksaf en moet je een stuk door mul zand omhoog door een heuvelig heideveld. Bovenop, bij het hoogste punt, neem ik altijd een kleine pauze om te genieten van het uitzicht. Vaak maak ik daar een paar foto’s.

Nadat je de single track naar beneden bent gelopen door de hei, volgen er een paar brede paden en moet je een flinke heuvel op. Je wordt hiervoor wel beloond met een prachtig, bijna buitenlands uitzicht aan je linkerkant.

De gele route gaat hier verder over het brede grindpad tot je bij een bankje bent. Ik kies er hier altijd voor om van de route af te wijken naar rechts. Hier gaat een smal paadje door de hei verder de heuvel op, waarna je weer bij een bankje uitkomt met misschien wel het beste uitzicht van de route. Hier heb ik al een aantal keren kunnen genieten van een groepje herten dat over de hei loopt.

Ik blijf het smalle pad nog een klein stukje volgen en dan sla ik linksaf om lekker de heuvel af te kunnen rennen. Hierna volgen de laatste paar kilometers van de route. Om weer bij Groenendaal te komen moet ik nog een laatste lange heuvel op, deze is altijd pittig zo aan het eind van de route. Ik kom weer bij het wildrooster en loop de laatste meters richting mijn auto. Wat blijft dit toch een geweldige route, ik heb weer volop genoten.