Het lijkt wel een best bewaard geheim, de Amsterdamse Waterleidingduinen. Het is zo’n mooi gebied, waar je echt eens naar toe moet gaan! In deze blog lees je over onze wandeling.
Een vriendin vroeg of ik mee ging naar de Amsterdamse Waterleidingduinen. Een gebied waar ik tot een paar maanden terug nog nooit van had gehoord (hoe kan dat?!). Intussen was ik al door meerdere mensen was getipt om te bezoeken. Dus ik was direct enthousiast!
Startpunten
Het duurde even voor ik begreep waar het nou precies lag, want iedereen zei wat anders. Zandvoort, Hillegom, Noorwijkerhout. Het bleek allemaal te kloppen, want blijkbaar is het een heel groot gebied. Een van de grootste wandelgebieden van Nederland zelfs, las ik op Wikipedia. Op deze pagina vind je ook de vier hoofdingangen.
Wij besloten de ingang Oase te nemen en Zandvoort. Hier vind je het adres om te parkeren. Of het waar is weet ik niet, maar ik heb mensen horen zeggen dat dit het mooiste gedeelte is van het natuurgebied. Ik weet wel dat het inderdaad ontzettend mooi was, maar ik heb de rest van het gebied nog niet gezien.
Toegangskaart
Je moet trouwens een kaartje kopen om het park in te komen. En voor bovengenoemde parkeerplaats betaal je ook. Het is allebei niet duur overigens. Als je hebt geparkeerd, kun je naar een automaat lopen en daar zowel je uitrijkaart halen als het kaartje voor de entree. Uit mijn hoofd ben je in totaal nog geen € 4,- kwijt.
De dagpas kun je ook online kopen. En als je van plan bent vaker te gaan, is er ook een jaarkaart. Ook kun je een jaarkaart kopen om te parkeren.
Route
Online hadden we een toffe route gevonden, volgens mij was het deze: Touractief. Maar we hadden dat onderweg even opgezocht en eenmaal aangekomen bleek het niet zo handig. Je kon of een PDF downloaden, maar dat vind ik zelf heel vervelend. Ik wil niet de hele tijd op m’n telefoon kijken. Je kan ook met GPS wandelen, maar dat had ik nog nooit gedaan. En ik had geen zin om dat ter plekke uit te zoeken. We kwamen ook wat laat aan en wilden zo snel mogelijk gaan wandelen.
Dus we keken op de kaart en kozen een route uit. Eenmaal in het park zagen we niet waar we moesten beginnen. We zagen wel andere kleuren van de routes, maar niet die wij wilden lopen. We liepen op de gok en namen direct een pad naar rechts. En we zagen ineens hertjes!
Damherten
Het was zo bizar. We zagen er eerst één, toen nog één en al snel waren het er drie. Er was ook een vrouw die er naar stond te kijken, best dichtbij. Ze waren gewoon niet bang.
We stonden lang te kijken en foto’s te maken. Intussen waren we verbaasd dat de meeste mensen het hoofdpad namen en dit volledig leken te missen. Hoe dan?
Al snel kwamen we erachter waarom dat was. Het hele park zit vol met damherten! Ze zijn ook helemaal niet bang. Het was heel mooi en leuk om te zien. Ergens vind ik het ook wat onnatuurlijk en vraag ik me af of ze het goed hebben. Maar op zich hadden ze alle ruimte en ze waren dus heel relaxt.
Water
Door het schrijven van deze blog, kom ik erachter dat het drinkwater voor Amsterdam in dit gebied gezuiverd wordt. Wauw! De duinen filteren het water. Dat hier drinkwater vandaan komt had ik op zich wel kunnen bedenken, aangezien ik een auto van Waternet in het park voorbij zag rijden.
Door het hele park vind je dus veel kanalen. Wij kwamen na het fotograferen van de eerste paar hertjes er ook al snel een tegen. Het was ontzettend mooi daar, want het natuur eromheen lag een stuk hoger. Ik vond het ongelooflijk dat dit gewoon in Nederland ligt. Als je me had gedropt had ik eerder gedacht aan Duitsland ofzo. Op de foto bovenaan kun je een beetje zien wat ik bedoel.
Ik heb heel vaak ‘wauw’ geroepen op dat stuk. Het was zo mooi. En soms zag je gewoon aan de overkant een hert aankomen lopen dat even een slokje water ging drinken. Heel bijzonder!
Duinen
Niet veel later kwam ik een bekende tegen die achter het park woont (wat een geluksvogel!). Zij vertelde ons wat een mooie route is om te lopen. Ik was ietwat bezorgd of we het wel gingen vinden, want we zijn beide iemand die snel verdwalen. Maar ze legde het heel goed uit en hadden alle highlights gevonden!
Hoe mooi het ook was om langs het water te lopen, is een beetje afwisseling wel leuk. Dus we liepen een brug over, en namen een pad stijl omhoog. Vervolgens gingen we een stukje door het bos. En ja hoor, daar waren de duinen!
In dat gebied liepen ook hertjes. En zo nu en dan zagen we ruïnes van oude waterleidingen (vermoed ik 🙂 ). Enthousiast klommen we naar de hoogste duinen. En daar hadden we prachtig uitzicht. Helaas kon ik dat met m’n mobieltje niet mooi vastleggen.
Ik wil hier zeker nog eens naar toe. Het liefst een keer in elk seizoen. Ook willen we graag een keer vossen spotten. Er schijnt een gebied te zijn waar ze veel te vinden zijn. Met mooi weer wil ik er een keer in m’n eentje heen om gewoon ergens te gaan zitten met een picknickkleedje om de natuur te aanschouwen.
Ergens snap ik nu wel waarom dit gebied het best bewaarde geheim is. Je wilt het eigenlijk een beetje voor jezelf houden.